3 ضعف عمده در هیئت‌مدیره تشکل‌های صنفی حملونقل جاده‌ای
یک کامیوندار خود راننده معتقد است: برای توسعه و نوسازی صنف حملونقل باید پایه‌های فکری صنف توسعه یابد.
3 ضعف عمده در هیئت‌مدیره تشکل‌های صنفی حملونقل جاده‌ای
تین‌نیوز |
یک کامیوندار خود راننده معتقد است: برای توسعه و نوسازی صنف حملونقل باید پایه‌های فکری صنف توسعه یابد.
به گزارش تین‌نیوز، آرش جلیلی با انتقاد از برخی نگاه‌های صرفا سخت‌افزاری که توسعه صنعت حملونقل جاده‌ای را معادل با نوسازی ناوگان می‌بینند، گفت: تا هنگامی که تفکرات حاکم بر صنعت نوسازی نشود، نمی‌توان از نوسازی آهن‌ها نتیجه گرفت.
این دانش‌آموخته مهندسی صنایع در شبکه‌های اجتماعی نوشت: توسعه یک مفهوم متمرکز و همه‌جانبه است و نگاه توسعه‌ای باید یک نگاه جامع شامل خودرو، راننده، جاده، قانون، باربری، تشکل، صنف، جامعه و... باشد.
وی افزود: پس باید به توسعه صنف حملونقل، نگاه ۳۶۰ درجه داشته باشیم. ۳۶۰ درجه یعنی یک پدیده مثل حملونقل در وسط دایره فرض شده و نه فقط از زاویه خودرو یا راننده یا کرایه، بلکه از همه زوایا به آن نگریسته شود.
این کامیوندار گفت: بخشی از این نگاه شامل بحث تشکل است، تشکل صنفی بارزترین رویکرد پدیده اجتماعی شغل است.
وی تاکید کرد: اتحادیه پزشکان، اتحادیه اساتید دانشگاه، اتحادیه رانندگان همه و همه رویکرد یک سیستم اجتماعی را متبلور می‌کنند. افرادی که داری یک شغل مشترک هستند تشکیل صنف می‌دهند حال این صنف برای تعامل با اجتماع، اتحادیه تشکیل می‌دهد.
جلیلی اظهار کرد: بدین ترتیب وجود تشکل صنفی حکایت از بروز یک سازمان مدنی داشته و از پیشرفت و مدنیت حکایت می‌کند و ما باید از وجود تشکل‌های صنفی خوشحال باشیم زیرا پایگاه مدنیت و استیلای قانون در جامعه هستند.
او خاطرنشان کرد: اما همان‌طور که ابزارها و کامیون‌ها دگرگون می‌شوند نهادهای مدنی و تشکل‌ها هم باید دستخوش دگرگونی شوند.
این کامیوندار ضعف‌های هیئت مدیره برخی تشکل‌های صنفی مربوط به حملونقل جاده‌ای را به شرح زیر برشمرد:
۱- عضو هیئت مدیره راننده یا کامیوندار نیست
۲- عضو هیئت مدیره سواد هیئت مدیره‌ای ندارد (سواد به تعریف یونسکو نه صرف مدرک تحصیلی)
۳- عضو هیئت مدیره راننده قدیمی است یا سواد دارد اما اهداف شخصی را جایگزین حرکت صنفی کرده است.
وی افزود: متأسفانه عوامل فوق باعث شده برخی اعضای هیئت مدیره از صنف گسیخته شده و دیگر نه تنها نماینده صنف نباشند بلکه یک سم مهلک برای صنف باشند.
جلیلی با بیان این‌که معتقداست روش فعلی انتخاب و نظام اجتماعی تشکل‌ها بر اساس "نظام سلولی" است، اظهار کرد: یک سلول به‌نام انجمن در یک شهرستان تشکیل می‌شود و از اجتماع این سلول‌ها کانون شکل می‌گیرد.
به گفته وی اشکالات زیر در عنصر مدلینگ سلولی قابل مشاهده است:
۱- هر سلول در جمعی کوچک تشکیل می‌شود لذا عصاره‌ای محدود است.
۲- سلول‌ها قابل ساختن صوری هستند مانند کاری که یکی از مقامات صنفی کرد و برای هر روستای تهران یک انجمن ساخت (مورد مشابه در اصفهان هم دیده شده است)
۳- وقتی نمایندگان از سلول‌ها به پیکره کانون رسیدند با تشکل فاصله گرفتند.
۴- سلول‌ها از بین می‌روند و پیکره کانون یک بدنه تهی می‌شود که فقط اسم کانون را یدک می‌کشد.
وی با اشاره به پیشنهاد یکی از فعالان بخش حملونقل جاده‌ای که مدل جدیدی را برای تشکل پیشنهاد کرده است، گفت: این مدل جدید را می‌توان "مدل شورایی" نامید، در مدل شورایی برای هر شهرستان مانند اصفهان، شیراز و... تعدادی کرسی در "شورای مرکزی سیاست‌گذاری و تصمیم‌سازی کامیونداران" اختصاص می‌یابد و تعداد کرسی‌های هر شهرستان می‌تواند متناسب با شاخصی مانند تعداد کامیون‌ها باشد.
به گزارش تین‌نیوز، جلیلی گفت: بدین ترتیب ارتباط اعضای شورا با رانندگان و کامیونداران یک ارتباط مستقیم است بنابراین پدیده گسیختگی صنفی کمتر اتفاق می‌افتد و شورا نیز یک جمع پویا و سیال است.
به گفته این کامیوندار وقتی این ارتباط بی‌واسطه شکل گرفت مزایای زیر حاصل می‌شود:
۱- عضو هیئت مدیره مستقیما به رانندگان پاسخگو است.
۲- اثرات قومیتی در انتخاب سلولی تبدیل به انتخاب متخصص‌ترین می‌شود.
۳- تأثیر رانندگان بر عزل و نصب اعضای شورا بسیار زیاد است.
۴- از یک سو پاسخگویی شورا و از سویی تابعیت رانندگان از تصمیمات شورا افزایش می‌یابد.
جلیلی خاطرنشان کرد: برای توسعه و نوسازی صنف حملونقل باید پایه‌های فکری صنف توسعه یابد، ممکن است دیزل جنگی بتواند در 2 برابر زمان کار یک خودر وی «اف اچ» را انجام دهد اما تفکر قدیمی در محیط جدید کسب و کار، ناکارآمد است و باید جای خود را به تفکر جدید بدهد.
منبع : خبر گزاری تین نیوز 5 آبان 97