کرونا وتاثیرات آن بر حمل ونقل بین المللی

دین محمد فیض محمدی،رئیس کمیته ترانزیت انجمن صنفی شرکت های حمل ونقل بین المللی استان خراسان رضوی
شیوع ویروی کرونا که پدیده شوم و فراگیر قرن حاضر است را می توان بعنوان سومین چالش بزرگ فضای کسب و کار، بعد از دو مانع فضای نامساعد کسب و کار و تحریم های اعمال شده بر کشورمان در نظر گرفت که فضا را تیره و تار کرده بود.
کشورهای مختلف جهان به تناسب شرایط اقتصادی و میزان آسیب وارده ناشی از کرونا حمایت های مختلف و عمدتاً جامعی را از بنگاه های اقتصادی خود، سرمایه گذاران خرد و کسب و کارهای آسیب دیده به عمل آوردند.
همه گیری ویروس کرونا بیشترین آسیب را به بخش زنجیره تأمین زده است و نقش حمل و نقل در تأمین کالاهای اساسی و ارزاق عمومی، داروهای مورد نیاز، واردات کالاهای تولیدی، بخش های کشاورزی و معادن و صنایع کشور غیر قابل انکار است.
در واقع مشاغل و اصنافی که در حیطه خدمات قرار دارند در این بحران آسیب بیشتری دیده اند. حوزه حمل و نقل بین المللی و ترانزیت نیز در این گروه صنفی قرار داشته است؛ بنابراین اقتضا حکم می کند با توجه به شرایط سخت حاکم، این بخش از حمایت همه جانبه برخوردار گردد. در این شرایط بیش از پیش نیازمند همدلی و همگامی حاکمیت با بخش خصوصی و مردم هستیم. در غیر این صورت باید شاهد از دست دادن فرصت ها و رویارویی با مشکلات بیشتری باشیم، لذا دولت مردان ما باید در این رابطه گام های هوشمندانه ای بردارند. اهمیت اتخاذ تصمیمات و برنامه های منسجم تر برای غلبه بر اثرات بلند مدت بحران کرونا اکنون دوچندان است زیرا در امان ماندن از هزینه های سرسام آور روحی و مالی اقدامی موثر و فوری می طلبد.
گرچه قبل از وقوع بحران کنونی شیوع کرونا، حوزه ترانزیت و صنعت حمل و نقل با افت و ریزش مرتب سالیانه روبرو بوده است ولی با بسته شدن بیشتر مرزهای بین المللی کشورمان از سوی همسایگان و عدم انجام عملیات حمل آسیب جدی به فعالان این حوزه وارد شده است و تداوم و ماندگاری وضعیت کنونی، این بخش را با ورشکستگی مواجه خواهد ساخت.
بعنوان مثال مسدود شدن مرز بین المللی میرجاوه و بلاتکلیفی رانندگان، نگرانی شرکت ها و صاحبان کالا از زیان وارد شده، همچنین محموله و کانتینرهای تخلیه نشده، حق توقف و دیرکرد ارزی و ریالی کانتینرهای خطوط خارجی و داخلی، دپوی کانتینرها در بنادر و هزینه های مضاعف انبارداری و تصاعدی دموراژ کانتینرها وضعیت را بسیار پیچیده و نگران کننده کرده است. حال بعد از گذشت بیش از 2 ماه و باز شدن محدود مرز هنوز صدها کامیون در صف انتظار خروج از مرز و تخلیه کالا می باشند و این موضوع موجب اختلاف های زیادی فی مابین رانندگان، صاحبان کالا و شرکت های حمل و افزایش بدهی به خطوط کشتیرانی ها شده و اتکا به قاعده فورس ماژور هم در این گیر و دار موثر واقع نشده است.
توقف ها با توجه به هزینه های سنگین نرخ کامیون در کشورمان نسبت به کشورهای منطقه روزانه هزینه ای معادل 50 تا 70 دلار برای مالکان کامیون ها ایجاد و مجموعه تلاشگر این صنف را زمین گیر و مقروض نموده است. با توجه به خطر رکود و تعطیلی شرکت ها هم اکنون بیشترین دغدغه حفظ نیروهای انسانی با تجربه و آموزش دیده و جبران بخشی از حقوق و دستمزد کارکنان آنها می باشد.
راهکار چیست؟
در جهت کاهش این آسیب ها، امروز بیش از هر زمانی نقش دیپلماسی فعال و سازنده در سطح عالی در جهت بازگشایی حداکثری مرزهای بین المللی با رعایت پروتکل های بهداشت جهانی بسیار ضروری و نیازمند اقدام آنی و فوری است. از جمله این حمایت ها می توان به معافیت های مالیاتی و استمهال بدهی های بانکی و ... اشاره کرد.
بخش های مختلف حمل و نقل، انجمن ها و تشکل های مرتبط با حوزه حمل و نقل بین المللی نیز باید در راستای وظایف ملی، اجتماعی و حرفه ای خود در جهت کاهش زیان های وارده از شیوع کرونا گام برداشته که برای تحقق این امر نیازمند همکاری تنگاتنگ و خیرخواهانه هستند.