نقش تحریم و دشمنان داخلی در ممانعت از توسعه ترانزیت
«ایران در این سالها با تحریمهای مختلف دست و پنجه نرم کرده و تحریم تقریبا تمامی بخشهای اقتصادی کشورمان را تحتالشعاع قرار داده است. حتی کشورهایی که داعیه دوستی با ما را دارند، به تحریمها احترام میگذارند. در مقابل این تحریم، کشور ما اقتصاد مقاومتی را در دستور کار قرار داده است؛ یکی از کارآمدترین ابزارهای ما در اقتصاد مقاومتی، مبحث ترانزیت است. از طرفی، ترانزیت تعاملآور است و کشوری که قرار است در ترانزیت با ما تعامل کند، باید دستورالعملهای تحریمی را زیرپا بگذارد.»
احمد فرخی، مدیرعامل شرکت حمل و نقل بینالمللی با بیان این مطلب میگوید: نکته این است که همه دشمنان ایران، بیرون از این مرزها زندگی نمیکنند. بخشی از این دشمنان در داخل کشور ما هستند و به تحریمهای بینالمللی کمک میکنند و میدانند که باید ترانزیت را هدف قرار دهند.
فرخی معتقد است در دنیا، ادبیات زیرورو کردن کشورها روی دو مقوله لجستیک و ارزش پول ملی متمرکز میشود و ما در کشور، توسط عوامل بیرونی و دستنشاندگان درونی در هر دو قسمت شاهد حمله هستیم.
وی تصریح میکند: مدتهاست به عناوین مختلف حمل و نقل را تحت فشار قرار دادهاند. به ویژه حمل و نقلی بینالمللی را که برای ایران تعامل با سایر کشورها، درآمد ارزی و اشتغالزایی به همراه دارد. عامل اصلی این سیلی زدنها به صنعت حمل و نقل کشور، ریشه در این دارد که در همین جا هم کسانی هستند که به تحریم کمک میکنند و این مساله، ریشه اتفاقاتی است که در صنعت ترانزیت رقم میخورد.
فرخی با انتقاد از عملکرد برخی مدیران اجرایی اظهار میکند: افراد دارای نفوذ، برای دستیابی به اهداف تلاش میکنند تا گزینههای مناسب و آگاهی در این حوزه صاحب تصدی و مسئولیت نشوند. لذا در این حوزه با افرادی مواجه هستیم که مسئولیت دارند؛ اما دانشی در حوزه ترانزیت ندارند و فاقد صلاحیت و لیاقت قرار گرفتن در این مسئولیت هستند.
این فعال حوزه حمل و نقل بینالمللی با اشاره به ضربه آییننامه ها و بخشنامههای متعدد و خلقالساعه به ترانزیت میگوید: شاخصه بخشنامه خلقالساعه، بیپایه بودن است؛ یعنی هیچ محور صحیح و عقلانی در آن حاکم نیست و ویژگیاش، چوب لای چرخ لجستیک و حمل و نقل گذاشتن است. از طرفی، گمرک ایران، سازمان تعزیرات حکومتی و ستاد مبارزه با قاچاق کالا و ارز هم با اقداماتی در روند ترانزیت اثرگذارند. امروز قریب به 20درصد شرکتهای حمل و نقل بینالمللی با ریزترین اتهامات و پروندهها (و به ویژه در پروندههایی که دخیل نیستند)، توسط این سازمانها به تعطیلی کشانده شدهاند و 80درصد مابقی شرکتها هم امنیت شغلی در این حوزه ندارند و هر لحظه ممکن است در یکی از دامهایی که در قالب قانون و آییننامه و بخشنامه تنیده شده، گرفتار شوند.
فرخی خاطرنشان میکند: امروز براساس شاخصهای گمرکی، استعداد ایران سالیانه بالغ بر 50میلیون تن ترانزیت از خاک کشور است؛ اما این شاخص به 7.5 میلیون تن تقلیل یافته و هر آنکس که در این جریان و فرایند کوچکترین نقشی ایفا کرده، خائن به این کشور و مردم و نظام است. فراموش نکنیم که جوهر ترانزیت، تعامل است و باید بدانیم که این صنعت تا چه میزان برای کشور ایجاد رفاه میکند؛ زیرا رفاه حاصل درآمد، کار و گردش بنگاههای اقتصادی است. اما چطور میتوان رفاه آورد وقتی چرخهای صنعت لجستیک کشور قفل میشود؟