توانمندی‌های بالفعل ترانزیتی ایران به فرصت‌های بالقوه تبدیل شده است
دکتر مسعود پل مه، دبیر کل انجمن کشتیرانی و خدمات وابسته ایران
به طور قطع همایش‌ها محل و مهملی است برای تضارب آرا و تبادل نظرات در حوزه‌های مختلف. بسته به موضوعی که به عنوان هدف یک همایش انتخاب می‌شود، چنانچه اجرای آن از مدیریت و پیاده‌سازی واقعیت ها و مطلوب ها برخوردار باشد، می‌تواند اهداف خود را در سطوح بالای اثر گذاری رصد و تحقق بخشد.
باید دید که هدف از اجرای همایش‌ها چیست. خوشبختانه انجمن حمل و نقل بین‌المللی خراسان رضوی ارتباط خوبی با سایر تشکل‌های حوزه کسب و کار لجستیک دارد و این موضوع چشم‌اندازی را تداعی می‌کند که این همایش بتواند به خوبی با بیان نیازهای اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و .... فعالیت های ترانزیتی، پیام لازم را به دست اندرکاران تصمیم گیر و تصمیم ساز برساند و در مسیر تسهیل فرایندهای ترانزیتی کشور اهداف کمی و کیفی را تبیین نماید.
زمانی می توانستیم جمهوری اسلامی ایران را چهار راه ترانزیتی منطقه بدانیم که اتکاء تجارت خارجی کشورهای همسایه و محصور در خشکی برای دسترسی به آب های آزاد، فقط و صرفاً از مسیر ایران مقدور و میسر بود و متاسفانه این فرصت را بدلایل مختلف از کف داده ایم، مزیت های قطعی دیروز، هم اینک به مزیت های رقابتی و نسبی تبدیل شده است، ما می توانیم تهدیدات موجود را به فرصت تبدیل نمایم ولی، مشروط بر اراده و مدیریت شایسته عوامل تثبیت کننده باید اذعان داشت ضرورت توجه به پارامترهای رقابتی موثر در کاهش هزینه، کاهش زمان و افزایش کیفیت و امنیت حمل، امروز از اهمیت بالایی برخوردار است .
در حال حاضر بالغ بر 12 کریدور در اطراف کشور ما به عنوان کریدورهای فعال ترانزیتی شکل گرفته که از حمایت و قدرت بالایی نیز برخوردار هستند. استفاده از فرصت های بوجود آمده می تواند ما را به سمت بهره مندی از سرمایه گذاریهای خارجی، تکنولوژیهای نو و مشارکت های منطقه ای سوق دهد، برنامه و نگاههای پیشین دیگر گره گشا نیست، ترانزیت یک موهبت جغرافیایی است اما بشرط درک صحیح از این نعمت و استفاده شایسته از این فرصت، اینکه تا 24 سازمان، نهاد و ارگان خود را قائم بذات و ماموریت محور، مسئول ترانزیت بدانند ولی بعضاً مانع زا، این موجب بالندگی نیست. ارزش مندترین راهگذر ترانزیتی کشور، کریدور شمال جنوب، هم اینک با کمترین ظرفیت ممکن و با بالاترین هزینه و زمان به نسبت مسیر دریایی مورد نظر شرکت کشتیرانی فسکو، کشتیرانی دولتی روسیه که عمده حمل کانتینری به/ از بنادر کشور هندوستان به روسیه را بر عهده دارد، فعالیت می کند. عدم امکان تردد کامیونهای ایرانی به کشورهای آسیای میانه، افغانستان، عراق و ... نشان از ضعف بسیط دیپلماسی اقتصادی، اهرمی که می تواند تاب آوری اقتصاد حمل و نقل را افزوده و حجم واقعی لجستیکی کشور را علیرغم تنزل شدید رتبه LPI ، مجدد احیا نماید.
و دست آخر باور به داشته ها، یعنی نسخه شفابخش، بخش خصوصی، تنها راهکار نجات اقتصاد کشور و ایضاً ترانزیت، بعنوان مهمترین عامل موفقیت که امید به این باور، همواره امید و چراغ فراسوی ما بوده است، انشاءاله تحقق یابد .